Zmiana klimatu stanowi jedno z najważniejszych zagadnień przyrodniczo-społecznych, które już wpływa na nasze życie, a wpływ ten będzie dalej narastać. Jednym z objawów zmiany jest fakt, iż w ciągu ostatniej dekady (2011-2020) średnia roczna temperatura w Polsce wzrosła o 0.82 °C. Ta pozornie niewielka różnica ma duże znaczenie dla funkcjonowania społeczeństwa, chociażby z powodu coraz większych niedoborów wody występujących w naszym krajobrazie. Należy dodać, że w dalszym ciągu obserwujemy wzrost temperatury, a mijający 2023 okazał się najcieplejszym rokiem w historii obserwacji meteorologicznych. Jakakolwiek zmiana wywołuje w nas trzy podstawowe reakcje, które polegają zwykle na przeciwdziałaniu, adaptacji lub obojętności względem tego zdarzenia. Jeszcze 10 lat temu wiele osób pozostało obojętnymi względem zmiany klimatu, jednak doświadczenia suszy czy ekstremalnych opadów sprawiły, iż uświadomiliśmy sobie potrzebę przeciwdziałania lub adaptacji do nowej klimatycznej rzeczywistości. Przeciwdziałanie polegające na zmianie m.in. sposobów wytwarzania energii bez emisji gazów szklarniowych wymaga poważnych działań na poziomie organizacyjnym i technologicznym. Oddziałuje ono także na nasze codzienne przyzwyczajenia,  wzmagając potrzebę oszczędności np. zużywanej energii czy wody. To działania trudne, albowiem są one (tylko pozornie) sprzeczne z naszą kulturą, wg której większa konsumpcja jest kluczem do dobrobytu. Patrząc jednak z perspektywy zdrowego rozsądku, jest to droga gwarantująca zatrzymanie globalnego ocieplenia i zachowanie dobrobytu. Adaptacja wydaje się mniej problematyczna, jednak dalej postępująca zmiana klimatu będzie stawiać przed nami coraz większe wyzwania, co sprawi, że nasze zdolności adaptacyjne zostaną wyczerpane. Innymi słowy, adaptacja może okazać się nie tylko nieskuteczna, ale także sprawi, iż funkcjonowanie na obecnym poziomie będzie po prostu niemożliwe.